3.ไอ

การไอคือการตอบสนองของร่างกายเพื่อขับบางสิ่งบางอย่างออกไป เช่น ขับเสมหะที่ดักจับฝุ่นละอองที่อยู่ในอากาศ หรือขับสิ่งแปลกปลอมบางอย่างที่สำลักเข้าสู่หลอดลม เป็นต้น แต่นอกจากสาเหตุเหล่านั้น การไอยังเกิดจากโรคหรือความเจ็บป่วยได้ด้วย ตัวอย่างโรคในสัตว์เลี้ยงที่ทำให้เกิดการไอที่พบได้บ่อย ได้แก่

1. โรคหลอดลมอักเสบ หรือโรคปอดบวมร่วมกับหลอดลมอักเสบ ซึ่งมักเกิดจากการติดเชื้อไวรัสหรือแบคทีเรีย
2. โรคหลอดลมตีบ มักพบบ่อยในสุนัขพันธุ์เล็ก เช่น ปอมเมอเรเนียน
3. โรคพยาธิหนอนหัวใจ ที่เกิดจากการติดเชื้อพยาธิหนอนหัวใจโดยตรง
4. กลุ่มโรคเนื้องอกในช่องอกหรือที่แพร่กระจายมาที่ปอด 

อาการไอเพียงอย่างเดียวไม่ถือเป็นสัญญาณอันตรายมากนัก ยกเว้นสัตว์มีการไอร่วมกับลักษณะของการหายใจที่แปลกไป เช่น หายใจเร็ว หอบ นอนไม่ได้ หรือแสดงอาการหายใจไม่ออก อย่างไรก็ตามหากสัตว์เลี้ยงยังคงไอติดต่อกันเป็นเวลานาน เจ้าของควรรีบพาน้องมาพบสัตวแพทย์ ไม่ควรนิ่งนอนใจ เพราะการไอเรื้อรังอาจส่งผลให้บางอวัยวะในทางเดินหายใจเกิดปัญหาร่วมด้วย เช่น สัตว์ไอรุนแรงจนเนื้อเยื่อในหลอดลมอักเสบหรือฉีกขาด หรืออาการไอจากโรคหัวใจที่เกิดจากภาวะน้ำท่วมปอดซึ่งต้องได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ไม่เช่นนั้นอาจส่งผลให้น้องๆเสียชีวิตได้

4.อาการหอบ หรือ หายใจแรง

สุนัข “หอบ” อาจจะเป็นเรื่องปกติที่เราพบเห็นอยู่เป็นประจำ เพราะอาการหอบเป็นการระบายความร้อนออกจากร่างกาย เนื่องจากผิวหนังสุนัขไม่มีรูขุมขนไว้ระบายความร้อนที่ออกมาทางเหงื่อเหมือนคน (สุนัขมีเหงื่อออกได้เฉพาะบริเวณง่ามเท้าเท่านั้น) อาการหอบที่พบโดยปกติเป็นการหายใจแบบเร็วและตื้น มีน้ำไหลจากลิ้น ปาก และทางเดินหายใจส่วนต้น การระเหยของน้ำนี้จะช่วยลดอุณหภูมิ คลายความร้อนออกจากร่างกาย อัตราการหายใจปกติของสุนัข คือ 30-40 ครั้ง/นาที แต่เมื่อสุนัขมีอาการหอบอัตราการหายใจจะสามารถเพิ่มขึ้นได้เป็น 10 เท่าหรือ 300-400 ครั้ง/นาที แต่ในบางรูปแบบ เช่น การหอบจนลิ้นเปลี่ยนสี หรือมีการหายใจที่รุนแรงผ่านช่องท้อง ลักษณะเช่นนี้บ่งบอกถึงสัญญาณความผิดปกติของตัวสัตว์ที่เจ้าของต้องสังเกตให้เห็นและรีบพาน้องไปโรงพยาบาล เพราะอาการดังกล่าวคือภาวะที่ตัวสัตว์หายใจไม่ออกอย่างรุนแรง ซึ่งถ้ายังปล่อยทิ้งไว้มีโอกาสเสียชีวิตได้